Przykładem współdziałania informatyki, psychologii, neurologii oraz kognitywistyki są badania nad sztuczną inteligencją. Skupiają się one na konstruowaniu programów komputerowych realizujących wybrane funkcje umysłowe, tzw.
„problemy AI-trudne”. Wyróżniamy wśród nich: podejmowanie decyzji pomimo braku wszystkich danych, rozumowanie racjonalne, dowodzenie twierdzeń, analizę i syntezę języków naturalnych, gry logiczne, zagadnienie ekspercie i diagnostyczne.
Pojęcie „sztucznej inteligencji” wprowadzone zostało po raz pierwszy przez Johna McCarthy’ego w 1955 roku. W trakcie długoletniej pracy okazało się, że postęp w tej dziedzinie nauki jest powolny i trudny.
Obecne podejście do zagadnień związanych ze sztuczną inteligencją skupia się na rozwijaniu form inteligencji rozproszonej (tworzenie, wzorowanych na ludziach, agentów inteligentnych). Praktyczne zastosowanie AI odnajdujemy m.
in. w ekonomii (systemy automatycznie oceniające naszą zdolność kredytową), w programach służących do rozpoznawania obrazów, mowy i pisma, czy też w grach komputerowych (inteligentny przeciwnik).
Komputery w najbliższej przyszłości
Postępująca informatyzacja
Windows podbił świat